Leestijd: 4 minuten

Veel kleine stapjes, hoezo?

Soms kun je denken dat iets maar heel klein is: ‘Wat stelt het nou echt voor.’ Dit geldt zowel voor het positieve als voor het negatieve. Als je niet zo zwaar tilt aan kleine negatieve dingen zal de grens steeds verder kunnen komen te liggen.

Bijvoorbeeld

Denk aan verslavingen: als je gewend bent een wijntje te drinken in het weekend, zul je vast ook wel eens een wijntje door de week drinken. En als je gewend bent om elke dag één glaasje te drinken, zul je vast ook wel eens twee glazen drinken. Nou hoeft dat natuurlijk niet direct tot een verslaving te leiden, begrijp me goed, maar als je nooit wijn drinkt zul je er ook niet aan verslaafd raken, dat zal duidelijk zijn. En het gaat om het gewend raken. Als je ergens aan gewend bent, dan is een stapje even over de grens niet zo moeilijk.

Nog een voorbeeld

Kijk bijvoorbeeld ook eens naar liegen. Als je een gewoonte maakt van een leugentje om bestwil, wat is er dan erg aan om een iets grotere leugen te gebruiken, als dat eens handig is. Sommige mensen zeggen zo vaak onwaarheid, dat ze in feite helemaal niet meer in de gaten hebben dat ze liegen. Hoe betrouwbaar is zo iemand dan nog.

Gewenning

 

Het gaat dus niet om het eenmalig over een grens gaan, want dat is (vaak) geen probleem. De situatie kan er soms om vragen om over een grens te gaan. Het gaat echter om de gewenning.  Een keer over een grens gaan kan heel nuttig zijn, maar maak er geen ‘regel’ van. Want als je die uitzondering als regel gaat gebruiken komt er ongetwijfeld een moment dat je ook over die grens gaat. En als je dát als regel gaat gebruiken, komt er ongetwijfeld een moment dat … vul maar aan.
Dat kan ook zo gaan in de opvoeding. Als je één keer toegeeft is het echt geen probleem. Soms kan dat wenselijk zijn. Maar als je altijd over je grenzen gaat/laat gaan, dan gaat het van kwaad tot erger.

Weet waarom

Wees realistisch en punctueel in je overtuiging. Doe geen water bij de wijn. (Als je telkens water bij de wijn doet blijft er geen wijn meer over.) Wees trouw aan jezelf en aan je overtuigingen. Vind je stelen verkeerd? Steel dan niet, ook niet een klein snoepje. Als je gewend bent om kleine snoepjes te stelen, dan is de stap naar een pak koeken niet zo groot meer. Alles waar je aan went wordt normaal. Als het gewend (normaal) is, dan kun je weer een klein stapje zetten wat ‘niet zo erg is’. Zo ga je van kwaad tot erger. Bedenk dus bij alle beslissingen die je neemt of je er achter staat. Fout is fout, geen water bij de wijn. Vind je dat wat je doet ‘normaal'(lees: goed)? Eigenlijk niet?  Stop er dan mee.

Overtuigd

Weet echter wel waarom je het niet normaal (goed) vindt. Onderbouw het voor jezelf. Want ‘omdat iedereen het doet’, of omdat ‘we het altijd al zo gedaan hebben’, dat zijn geen redenen. (Zie in dit verband ook mijn blog over drogredenen, vooral het vijfde punt van de eerste rij – even tellen 😉 . Maar er staan nog wel meer voorbeelden in die laten zien hoe het niet moet). Weet, waarom je iets afkeurt, dan kun je er ook echt achter staan, en dan kun je ook sterker zijn als het gaat om je grenzen bewaken. Je weet dan immers waar je voor staat.

Ook in het positieve

Gelukkig geldt dit ook voor positieve dingen.  Bij kleine stapjes moet je niet denken ‘het stelt niets voor’.  Elk stapje stelt iets voor. Elke stap – hoe klein ook – is een stap op de weg naar het einddoel. Blijf oefenen in kleine stapjes. Ook dat wordt gewoon. Na elke kleine stap kun je weer een stap zetten, en zo steeds verder. Oefen jezelf in het goede, niet in het kwade. Moet je voor een grote groep spreken en vind je dat super eng? Oefen dan eerst in een kleine groep. Als je gewend bent om in een kleine groep te spreken, dan is een stap naar een grotere groep minder eng. Wil je een moeilijke dans leren? Leer dan eerst de afzonderlijke danspasjes. Als je die gewend bent, is het aan elkaar breien minder moeilijk.
Een kind dat leert lopen loopt ook niet ineens de marathon.  Je leert met kleine stapjes, om uiteindelijk bij iets groters uit te komen.
Ook dit geldt natuurlijk in de opvoeding. Heeft je kind iets ‘kleins’ goed gedaan, waardeer dat dan. Elke kleine stap is de moeite waard om te benoemen. Dat stimuleert tot het zetten van meer stappen en uiteindelijk grotere stappen. Beter kleine stapjes dan helemaal geen stapjes.

Wij hebben een grote bult tuinafval in de tuin liggen. Dat kan niet in één keer met de groencontainer mee. We doen het dus in gedeeltes. Je hebt soms het gevoel dat het niets opschiet, maar toch… de bult wordt steeds kleiner.

Dus

Wees dus niet te snel ontmoedigd. Wees blij met kleine stapjes, want ze brengen je uiteindelijk waar je zijn wilt.

Maar denk ook niet bij iets wat niet goed is, dat het niet zo erg is. Het kan gaan wennen, en dan wordt het uiteindelijk wel erg(er).

Laten we bewust zijn van wat we doen, en waarom we het doen. Bewust van wat het resultaat zal zijn op langere termijn, zowel negatief als positief.

 

Vraag aan jou: Kun jij de kleine stapjes in het grote geheel blijven zien? Of vind je dat lastig? Heb je voorbeelden? Ik hoor het graag.