Timen en doseren
Dit is een term die ik in de opleiding geleerd heb, bij de module Opvoedingsondersteuning.
Het is een hele belangrijke term, en niet alleen in de opvoeding vind ik.
De term is in het leven geroepen door Alice van der Pas. Het houdt in, dat kinderen in ontwikkeling zijn, en dat er dus telkens andere vaardigheden van ouders nodig zijn in de opvoeding.
Van baby naar volwassene
Is je kind nog een baby, dan is het van jou afhankelijk in alles; dat weten we allemaal. Wordt je kind ouder, dan zal het steeds meer leren. Op een bepaald moment kan het vast voedsel eten. Het wordt lichamelijk sterker, het gaat zitten, en lopen. Dat zijn allemaal uiterlijke en logische dingen (hoewel zelfs dát soms al lastig kan zijn om aan te wennen 😉).
Maar ook emotioneel en psychisch verandert je kind. Het zegt ineens ‘nee’ als je zegt dat het iets moet doen bijvoorbeeld.
Jij moet ‘meegroeien’
En dat valt soms niet mee. Het vraagt andere vaardigheden van jou als ouder. Je moet bijvoorbeeld ineens andere grenzen gaan stellen, of juist loslaten. Ineens wil je kind alleen naar school! O nee, hoe dan? Kijkt het wel goed uit? Laat het zich niet afleiden? Komt het wel op tijd op school?
Of je kind gaat ’s avonds alleen ‘uit’. Wat doet het allemaal als jij er geen zicht op hebt? Met wie gaat het om? Doet het geen domme dingen? Laat het zich niet verleiden tot verkeerd gedrag? Is het wel op tijd thuis? Allemaal vragen die je jezelf kunt stellen, en waar je je zorgen over kunt maken. (Een blog over regels stellen kun je hier lezen.)
Maar ja…, jij moet meegroeien. Dat vraagt dus iets van jou als ouder. En… soms valt het mee, soms valt het tegen.
Je eigen jeugd
Je denkt aan je eigen kindertijd/jeugd. Je weet wat er allemaal fout kan gaan. En je hebt misschien nare dingen meegemaakt die je bij je kind wilt voorkomen. Maar… jouw kind heeft ook recht om zelf te ontdekken hoe het leven in elkaar zit. Dat vraagt van jou om los te laten, hoe moeilijk het ook kan zijn.
Of je neemt ‘de fouten’ in je eigen opvoeding over en ‘geeft dit door’ aan je kind. Of je slaat juist door, de andere kant op. Dat is ook niet terecht. Staan je eigen herinneringen en ervaringen je in de weg? Doe er iets mee. Denk er over na, maar laat je kind daar niet te dupe van worden.
(Een blog over onder anderen de triggers vanuit jouw opvoeding vind je hier.)
Je hele leven
Dit timen en doseren geldt in het hele leven vind ik. Je moet soms echt nadenken: is dit het goede moment om dit te doen? Of kan ik beter nog even wachten? Misschien moet ik het rustig aan doen? Of moet ik juist opschieten? Ben ik er al aan toe? Is die ander er al aan toe? Of moet ik nog geduld hebben?
Geen standaard antwoord
Er is nergens een standaard antwoord op te geven; je moet het allemaal zelf inschatten en zelf keuzes maken. Aanvoelen, over nadenken. En soms moet je (mee) groeien. Eigenlijk vind je het lastig, maar je weet, dat het beter is. Dus… laat los, laat gaan, groei!
Ieder mens blijft ontwikkelen; dat houdt nooit op. En dat is goed. Stilstand is achteruitgang.
Reflecteren
Blijf reflecteren. In geval van de opvoeding van je kinderen, maar ook als volwassene die zichzelf blijft ontwikkelen.
En weet: het geldt voor ons allemaal. Iedereen heeft zijn eigen uitdagingen. (Als je tenminste wilt groeien.) Ieder loopt zijn eigen pad, maar we lopen met elkaar.
Met welke dingen vind jij het moeilijk om te timen en doseren? Waarmee heb jij het moeilijk om (mee) te groeien? Bij je kinderen? Of bij jezelf? Je kunt het laten weten in het reactie veld hieronder. (Vind ik leuk 😉)
Geef een reactie