Wie is er nooit eens bang? Iedereen kent angstgevoelens.
Bang om alleen te zijn, bang om ziek te worden, bang voor rampspoed, bang om bedrogen te worden, bang voor mensen die sterker zijn dan jij, bang voor monsters onder het bed, bang voor spoken.
Angsten die heel reëel kunnen zijn, maar ook angsten die onnodig zijn, of overdreven.
Het was ’tijd’ om mijn blog te schrijven. En eerlijk gezegd: ik had geen idee waarover. Toen ik zo nadacht over wat zinvol zou zijn voor de ander om te lezen, kwam bij mij boven waar ik me eigenlijk heel druk over kan maken de laatste tijd. Maar … dacht ik … dat heeft niets te maken met coaching.
Het gaat over het onderwerp vaccineren (tegen Covid). En dan met name de vaccinatie van kinderen die momenteel ‘aan de beurt zijn’. Nu wil ik eerst even zeggen, dat iedereen vrij is erover te denken wat hij of zij wil. Het is een persoonlijke beslissing. Maar ik ben eerlijk gezegd best bang, dat – als ik mijn mening hierover deel – het mij lezers gaat kosten. Maar dat is dan maar zo. Ik vind het eigenlijk heel erg, dat ik daar bang voor ben. Het voelt alsof ik niet mag zeggen wat ik vind. Dat ligt natuurlijk in de eerste plaats bij mijzelf. Ik moet mij niet laten leiden door wat een ander vindt, want ik mag vinden en zeggen wat ik wil. Maar als ik soms lees en hoor van mensen en zelfs families die tegenover elkaar komen te staan, dan kan ik wel huilen. Gelukkig is dat bij ons niet zo, maar het laat wel zien hoe erg een verschil van mening kan ingrijpen in levens.
En dat is eigenlijk het onderdeel waar ik het over wil hebben.
Of krijg je mensen tegenover je omdat je iets anders vindt dan zij? Ik word er zo ontzettend verdrietig van als ik zulke schrijnende dingen hoor: dat ouders boos zijn op hun kinderen omdat die anders denken dan zij (en andersom ook natuurlijk). Of broers en zussen die elkaar niet meer willen spreken. Verschrikkelijk! Blijkbaar is het voor sommige mensen erg moeilijk om de ander te blijven respecteren, ook als hij of zij er een andere mening op na houdt.
Mijn kleinzoon had laatst een interessante opmerking
die ik graag met jullie wil delen. Het laat zien, dat je gedrag afhangt van de manier waarop je over dingen denkt. Hij zei, dat het helemaal niet moeilijk is om over een balk van bijvoorbeeld 5 cm te lopen. Leg je diezelfde balk echter tussen twee wolkenkrabbers, dan is het ineens wel moeilijk en eng om er overheen te lopen. En zelfs als je niet echt tussen twee wolkenkrabbers loopt, maar alleen een 3D filmpje ziet waardoor het lijkt alsof; zelfs dan is de angst niet te onderdrukken. Een interessante gewaarwording.
Zelfs dus, als het niet eens echt is, maar je alleen een filmpje ziet, beïnvloedt het je gevoel en daarmee je gedrag. Je gedachten kunnen echt een loopje met je nemen. Denk maar eens aan mensen die virtueel in een achtbaan zitten. Ze gillen alsof het echt is. Het lukt niet om je gedachten om te zetten. Ook al weet je met je verstand dat het niet echt is (of niet erg is), toch lukt het niet om het van je af te zetten. Gedachten zijn echt heel sterk.
Ik heb bij mezelf (en ook bij anderen) bemerkt, dat deze coronacrisis mij eigenlijk ontzettend onzeker maakt. En in feite niet, omdat het virus zo angstaanjagend is, maar doordat er zoveel onduidelijk is, en er zoveel onware en vage informatie gegeven wordt. Niemand weet eigenlijk hoe erg het echt is, en hoe besmettelijk het is, wat de juiste cijfers zijn, hoe je het precies krijgt, wat het precies doet enz. Maar er wordt wel ‘angstaanjagend’ op gereageerd. Mensen krijgen boetes of worden gearresteerd om ‘vage’ of dubieuze redenen. Om dezelfde vage of dubieuze redenen worden mensen 
van elkaar weg gehouden. (Niet medische) mondkapjes voegen niets toe aan de veiligheid wordt gezegd (maar ze worden wel verplicht in het OV). Als je 1,5 meter afstand houdt, bescherm je jezelf en elkaar tegen het virus (maar het is niet bekend hoelang een virus in de lucht overleeft – zie deze site). Je geeft het virus niet door als je geen symptomen hebt (maar sommigen weten niet eens of ze ziek zijn, en blijken wel een ander besmet te hebben). (Intussen staat er al op de site van het RIVM dat het onduidelijk is, of mensen ook al besmettelijk zijn vóórdat ze klachten hebben – lees het hier).
Je leest tegenstrijdige berichten. Je hoort tegenstrijdige inzichten en meningen. Dat maakt, dat je op den duur niet meer weet waar je aan toe bent, en dat maakt je onzeker. En dan ….. Dan bepaal je zelf wat goed is. Je 
gelooft niet meer wat er gezegd wordt, want het kan ook heel anders zijn. Nu moet je dat natuurlijk altijd doen: zelf bepalen of je het met iets eens bent. Maar als je de ander niet kunt vertrouwen, luister je daar nog minder naar. En dat kan zelfs doorslaan in tegengesteld reageren. Je lapt alles aan je laars, je gaat er juist tegenin. ‘Ik bepaal zelf wel wat ik doe’.
© 2024 Ik ben Ik – Kindercoaching
Heb je m’n gratis downloads al gezien?
Je kunt mijn e-boek ’12 spelletjes en diverse tips’ 
en/of
de Helpende Gedachten Kaartjes 
en/of
7 tips voor een betere communicatie met je kind
gratis downloaden
Ga hiervoor naar mijn pagina ‘tips en gratis downloads‘ en vraag het aan.
(opent in een nieuw tabblad)
