Op nieuwjaarsdag – alweer ruim twee weken geleden 😉 – las en hoorde ik weer de berichten over wat er gebeurd was rondom de jaarwisseling: brand door vuurwerk, schietpartijen, mishandeling na aanspreken over vuurwerk, hulpdiensten toch weer belaagd.
Wat is er toch aan de hand in Nederland?! Je leest en hoort naar mijn idee steeds vaker over dergelijke dingen, vaak door jeugd gedaan, maar ook door dertigers of ouder. Bij jeugd kan ik het nog verklaren door het feit dat de hersens nog niet goed ontwikkeld zijn (hoewel het natuurlijk bizar is dat er zulk grenzeloos gedrag getoond wordt. Dan is de ‘basisnorm’ naar mijn idee ook al aardig normloos). Maar als het na je dertigste nog steeds niet ‘spoort’ bovenin, dan is het helemaal iets om je zorgen over te maken.
Waar gaat het fout?
Ik denk, dat we daarvoor in de jeugd moeten beginnen. Als het aan het begin van iemands leven ontspoort, wordt de afwijking steeds groter. Net zo als een toren waarvan je de onderste steen scheef legt; dat heeft uitwerking op de top van de toren. Of zoals een sneeuwbal die van de berg af rolt en steeds meer aangroeit, of een kring in het water; het wordt steeds groter en krijgt steeds meer impact. De invloed in het begin groeit uit tot iets groters.
Belangrijk
Wat is belangrijk voor een kind (voor ieder mens): Dat je je waardevol voelt en geliefd. Als iemand lekker in zijn vel zit, zal hij geen buitensporige dingen doen (is mijn overtuiging). Dan zal er meer innerlijke ruimte zijn om een ander juist te helpen. Maar als iemand worstelt met zichzelf, is er geen ruimte voor een ander. En als ‘de worsteling’ nog groter wordt, zal deze zich wreken op een ander of op zichzelf (‘zelfvernietiging’). Ook is het bijvoorbeeld belangrijk, dat een kind leert om met frustratie om te gaan. Hoe te reageren als dingen niet gaan zoals je zou willen.
Basis
Er zal dus vooral aan de basis begonnen moeten worden. Het ’toverwoord’ hierin is LIEFDE. En hoe bizar het ook zal klinken; ook voor de oudere ‘ontspoorden’ is liefde de kern. Als je al die gruwelijkheden leest roept het echter juist afschuw en misschien zelfs haat op. Als je dit gevoel van haat echter de ruimte geeft, wordt de maatschappij steeds harder. Dan krijg je van die Facebook’discussies’ waarbij de beschuldigingen en scheldwoorden en hatelijke opmerkingen niet van de lucht zijn. En dat moeten we zien te voorkomen met elkaar. Ook hier komt het omgaan met frustraties en onwenselijk gedrag om de hoek kijken. Hoe ga je om met gedrag dat niet te tolereren is. Als het ‘ver van je bed’ is, is het natuurlijk lastig om mensen aan te spreken, maar het blijft wel je eigen verantwoording hoe je erover praat. Bij gedrag binnen je ‘invloedssfeer’ vraagt het nog meer van je. Hoe spreek je iemand aan op zijn onacceptabele gedrag, zonder dat je hem of haar de huid vol scheldt?
Verharden
Ik hoop, dat we ondanks de harde gebeurtenissen waar we over lezen zelf niet verharden. Ik hoop, dat steeds meer mensen doordrongen zullen raken van wat een kind (en jongere) nodig heeft om op te groeien tot verantwoordelijke volwassenen. En ik hoop, dat we als volwassenen oog hebben voor de nood van anderen, zodat we de ander kunnen laten weten dat ook hij/zij een waardevol persoon is (afgezien van de fouten die hij/zij maakt).
Gedrag veroordelen; niet de persoon
Ik hoop, dat we het foute gedrag zullen veroordelen, maar de mens zullen kunnen blijven zien en accepteren. Het is onze ‘verantwoordelijkheid’ zelf niet te verharden, want daar wordt de wereld niet beter van. Het onrecht moet echter wel worden veroordeeld en ‘aangepakt’, maar zonder haatgevoelens, want daar wordt geen mens beter van. En dat is best nog een hele kunst.
Kun jij nog ‘met liefde’ (zonder haat) kijken naar de onrechtvaardige dingen die er gebeuren?
Geef een reactie