Grenzen stellen; best lastig
Sommige kinderen – en niet alleen kinderen – vinden het moeilijk om hun grenzen te stellen. En dat ís ook moeilijk, voor iedereen (tenminste, voor velen van ons). Als je je grenzen wilt stellen zul je soms ‘nee’
moeten zeggen. Je zult soms iets moeten doen of laten waar die ander niet blij mee is. En dat valt niet mee. Want… dan vindt die ander jou misschien niet leuk meer, of je denkt dat die ander jou dan egoïstisch vindt. Of je bent gewoon bang om die ander te kwetsen. Je zult die ander pijn doen – denk je – als je nee zegt.
Is dat zo?
Maar… is dat zo? Doe je die ander pijn als je nee zegt? Vindt die ander jou niet leuk meer als je geen gehoor geeft aan zijn/haar vraag? Ben je egoïstisch als je voor jezelf kiest?
Ten eerste: Je kunt geen gedachten lezen. Je weet helemaal niet hoe erg die ander het vindt als je nee zegt. Misschien maakt het die ander helemaal niet zo veel uit. En je weet helemaal niet of die ander jou egoïstisch vindt. Misschien vindt die ander jou juist (stiekem) wel stoer als je nee zegt, omdat hij/zij dat zelf niet goed durft.
En wat als…
En wat, als die ander jou inderdaad niet meer leuk vindt of egoïstisch, en je raakt hem of haar kwijt als ‘vriend’, hoe erg is dat dan? Als iemand jouw grenzen niet kan respecteren, is dat dan wel een vriend?
En als die ander zich inderdaad erg gekwetst voelt als je nee zegt, hoe erg is dat dan? Mag iemand nooit pijn hebben? En moet jij er voor zorgen dat die ander zich altijd gelukkig voelt?
En ben je inderdaad egoïstisch als je grenzen stelt? Wat is egoïstisch eigenlijk? Betekent dat, dat je nooit voor jezelf mag kiezen? Dat je altijd moet doen wat een ander wil? Dat lijkt me meer de betekenis van ‘slaaf’, of van ‘jaknikker’.
En als je naar de andere kant kijkt…
En wat te denken van die ander die iets van jou wil. Als die ander jouw grenzen niet respecteert, is dat dan niet egoïstisch? Die denkt dan toch alleen aan zichzelf zonder rekening te houden met jou?
Het kan zóveel moois opleveren
Als die ander jouw grenzen respecteert, en jij de grenzen van de ander, dan kan dat zóveel moois opleveren. Je krijgt een ‘evenwichtige’ relatie: niemand is de baas, je houdt rekening met elkaar. Je wordt niet gemanipuleerd (en dat gaat sneller dan je denkt. Lees in dit blog meer over manipulatie.) Je mag zijn wie je bent.
Denk eens na over hoe jij graag behandeld zou willen worden, hoe jij in je hart vindt dat de ander met jou om zou moeten gaan. Wees eerlijk naar jezelf. Wees niet bang egoïstisch te zijn. Ieder heeft recht op zijn eigen grenzen. En… respecteer dat dan natuurlijk ook van die ander. Ook de ander heeft recht op zijn eigen grenzen. Juist als je voorbijgaat aan de grenzen van de ander, dan ben je egoïstisch. (Dus ook als die ander voorbijgaat aan jou grenzen, dat is egoïstisch.)
Bedenk ook
Bedenk waarom grenzen belangrijk zijn. Grenzen geven bescherming. Het schermt jou af van wat er buiten
jou is. Het geeft veiligheid. Als je geen grenzen hebt ben je in feite overgeleverd aan de ander. Dat is niet fijn en ook niet goed. Ieder heeft recht op veiligheid. Het is dus belangrijk om te weten waar jouw grenzen liggen, zodat je je veilig kunt voelen.
Dus…
Zeg niet altijd ja, durf ook nee te zeggen; als je in je hart een nee voelt. Onafhankelijk van hoe die ander zal reageren. Daar kom je dan vanzelf achter, en dan kun je je conclusies eruit trekken.
Vraag aan jou: Vind jij het lastig om nee te zeggen? Vindt jouw kind het lastig om nee te zeggen? Hoe kun je hem of haar daarbij helpen?
Geef een reactie