Nog meer ‘gebruik’ van de 5 liefdestalen
Ik heb het een tijdje geleden gehad over de 5 talen van de liefde. Je kon toen lezen hoe belangrijk het is om de liefdestaal van je kind te spreken, zodat je kind ook werkelijk van binnen voelt dat je van hem/haar houdt.
Maar er is nog een heel belangrijk aspect van het besef van de liefdestalen – misschien nog wel belangrijker dan het actief spreken van de liefdestaal van je kind.
Waar ‘moet’ je bewust van zijn
Iedere ouder moet zijn kind wel eens ‘straffen’, of in elk geval: grenzen stellen.
Het is heel belangrijk op welke manier je dat doet; namelijk: rekening houdend met jouw kind. Als je bijvoorbeeld als straf zegt: ‘Ga naar je kamer, ik wil je niet meer zien’, zal dat voor een kind – die als liefdestaal ’tijd en aandacht’ heeft – heel hard binnenkomen; veel harder dan voor een kind dat ‘lichamelijke aanraking’ als liefdestaal heeft. Of als de eerste liefdestaal van je kind ‘positieve woorden’ is, zal boos en met 
stemverheffing en negatieve uitlatingen (die je misschien niet eens echt meent) een wond kunnen slaan in de ziel van je kind. Dit gaat dus veel dieper dan ‘gewoon straffen’. En dat zal zeker niet je bedoeling zijn.
Besef dat straffen in de liefdestaal meer is dan straffen. Het is een pijnlijke boodschap: ‘Ik houd niet meer van jou’. En dat wil geen enkele ouder naar zijn kind communiceren.
Want wat is de bedoeling van ‘straf’
Misschien lees je het tussen de regels al: ik ben eigenlijk niet zo voor straffen. Er zijn betere manieren om je kind te ‘disciplineren’. (Ik vind dit een treffend woord, hoewel het misschien vreemd klinkt. Het woord komt uit het Grieks en betekent trainen.) Maar als je toch moet straffen/disciplineren, doe dat dan liefdevol. Straffen is bedoeld om je kind ‘op het rechte pad’ te brengen. Om hem/haar te trainen in goed/verantwoordelijk gedrag. De bedoeling van straf is niet, dat je je eigen woede kwijt bent, je eigen frustratie ventileert. Het gaat om je kind. Je straft om je kind te helpen. Doe dit dus altijd liefdevol.
Hoe?
Leg je kind uit waarom je straft, en zeg, dat je wel van hem/haar houdt, ondanks dat het straf krijgt. Straf heeft niets te maken met dat je niet van een kind houdt. Maar een kind kan dat soms wel zo interpreteren. Daarom is het erg goed (en soms ontzettend nodig) om dit je kind te laten weten. En vooral: te laten voelen. Spreek de liefdestaal van je kind om te laten voelen dat je toch van hem/haar houdt, en straf daarnaast in een andere taal om te laten weten dat het ‘een grens overgegaan is’. Op deze manier blijft de relatie met je kind goed, sla je geen wonden in de ziel van je kind, en heeft het straffen/disciplineren ook nog eens veel meer effect. Je kind voelt zich geliefd, en zal de straf beter kunnen dragen.
De volgende keer bespreek ik alternatieven voor straffen.
Vraag: Komt het vaak voor dat jij je kind moet straffen? Of heb jij andere manieren gevonden om te disciplineren? Laat hieronder je reactie achter.