Willen helpen
Waarom willen we altijd (vaak) helpen? Eigenlijk – heel eerlijk gezegd – geeft helpen jezelf een goed gevoel. Ten diepste ben je dan ‘beter’ dan die ander. Je bent ‘onmisbaar’, je bent ‘een held’. Zo zal dat heus niet altijd voelen, maar als je in de diepte kijkt zit dat er vaak wel achter (van nature). Natuurlijk kun je met je ‘rede’, je verstand, beslissen dat dat niet je intentie is, maar het is best belangrijk om daar bewust van te zijn, zodat je niet in een valstrik stapt. Sommige mensen zijn haantje de voorste als het om helpen gaat.
die ik graag met jullie wil delen. Het laat zien, dat je gedrag afhangt van de manier waarop je over dingen denkt. Hij zei, dat het helemaal niet moeilijk is om over een balk van bijvoorbeeld 5 cm te lopen. Leg je diezelfde balk echter tussen twee wolkenkrabbers, dan is het ineens wel moeilijk en eng om er overheen te lopen. En zelfs als je niet echt tussen twee wolkenkrabbers loopt, maar alleen een 3D filmpje ziet waardoor het lijkt alsof; zelfs dan is de angst niet te onderdrukken. Een interessante gewaarwording.
van elkaar weg gehouden. (Niet medische) mondkapjes voegen niets toe aan de veiligheid wordt gezegd (maar ze worden wel verplicht in het OV). Als je 1,5 meter afstand houdt, bescherm je jezelf en elkaar tegen het virus (maar het is niet bekend hoelang een virus in de lucht overleeft – zie 
gelooft niet meer wat er gezegd wordt, want het kan ook heel anders zijn. Nu moet je dat natuurlijk altijd doen: zelf bepalen of je het met iets eens bent. Maar als je de ander niet kunt vertrouwen, luister je daar nog minder naar. En dat kan zelfs doorslaan in tegengesteld reageren. Je lapt alles aan je laars, je gaat er juist tegenin. ‘Ik bepaal zelf wel wat ik doe’.
Dit was een lastige. Want wat zeg je in zo’n geval? Je zegt toch zeker niet dat het cadeautje niet goed is? Dan kwets je die ander, en dat wil je niet.
