Tijd voor een time-in
Huh? Het is toch een time-out? Typefoutje zeker?!
Nee, het is geen typefoutje. Ik kwam deze term tegen in een boek dat ik las, en ik vind hem geweldig: een time-in.
Wat is dat dan, een time-in?
Het lijkt wel een beetje op een time-out. Bij een time-out stop je even je activiteiten. Dat doe je bij een time-in ook; je staat even stil. En bij dat stilstaan kijk je bij jezelf naar binnen. Wat gebeurt er met/in mij? Wat maakt, dat ik reageer zoals ik reageer? Vat voel ik? Waar heb ik (blijkbaar) behoefte aan? (Klik voor een lijst met voorbeelden van gevoelens hier, en voor een lijst met algemene behoeften hier. Dit kan je helpen om het duidelijker te krijgen. Ze komen nog op de site van WILcoaching te staan als gratis downloads.)
Soms heb je even een time-in nodig
Even naar binnen kijken helpt je om weer te kunnen focussen op wat nu echt belangrijk is.
Neem als voorbeeld een ruzie die dreigt te ontstaan tussen jou en je kind als het zijn jas niet aan wil trekken. Je kunt de overtuiging hebben, dat je kind zijn jas moet aantrekken, omdat het anders misschien ziek wordt. Maar misschien heeft jouw kind helemaal geen last van de kou, en dus geen zin om zijn jas aan te trekken. Het is dus eigenlijk jouw probleem. Maar, zul je misschien zeggen, dan zit ik straks met een ziek kind. Zie je wel, het gaat om jóu, het is jóuw probleem. Maar wat is nu belangrijker (dat kun je ontdekken als je een time-in neemt); het risico dat je met een ziek kind zit, of dat je kind leert om zelf verantwoordelijkheid te nemen en dat het zelf beslissingen mag maken. Waarmee investeer je ‘in de toekomst’?
Keuze?
Bovendien is het nog maar de vraag of jij altijd gelijk hebt. Probeer eens bewuster te zijn van de dingen die jij je kind vraagt.
En …. is het echt een vraag, of is het een eis. En waarom vraag/eis je dat? Gaat het er om jouw mening/wens op te leggen, of geef je je kind echt een keuze? Want wat, als je kind niet ‘kiest’/doet wat jij graag wilt, hoe reageer je dan? En waar komt die reactie uit voort?
Ontdek bij jezelf wat jouw wens/behoefte is, en laat dat weten aan je kind. Misschien heeft jouw kind wel meer begrip voor jou dan je verwacht, of misschien is jouw wens niet ‘belangrijk’genoeg om stand te houden. Weeg het belang van de dingen eerlijk af, en bepaal dan of je bij je standpunt wilt blijven. En misschien kan jouw behoefte op een andere manier vervuld worden.
Mogelijkheden
Een ander voorbeeld: Misschien wil jouw kind alleen naar school, maar vind jij dat nog te gevaarlijk. Jij hebt behoefte aan veiligheid voor je kind. Maar jouw kind wil zelfstandig worden. Bespreek jouw behoefte en misschien kom je samen tot een tussenoplossing (een veiliger weg kiezen, gedeeltelijk brengen, samen met anderen gaan enz.) Zo kom je tegemoet aan beider behoefte.
De kern is: ontdek je behoefte (en die van je kind) en laat het weten. Wees eerlijk naar jezelf en je kind toe, en heb respect voor de behoeftes van je kind.
Belangrijk
Soms zal het zo zijn, dat je wel per sé wil dat het kind doet wat jij zegt, omdat jij dat echt belangrijk vindt. Ook dan is het belangrijk om je kind te laten weten waarom je het per sé wilt. Geef aan wat jouw zorg (behoefte) is, en dat je dit daarom zo wilt. En ook al zal je kind dat heus niet altijd begrijpen of met je eens zijn, je hebt wel meer kans, dat het zonder ruzie (hoogstens met gemopper) wordt uitgevoerd. Wees dan dus ook resoluut en duidelijk, en stel het niet als een vraag waarop het kind geen nee mag zeggen.
Dus samengevat: Een time-in is een naar-binnen-kijken-bij-jezelf om er achter te komen wat jou beweegt om bepaalde vragen (eisen?) te stellen. Wat is jouw gevoel hierin, en wat is jouw behoefte er achter? Wees daar eerlijk en duidelijk in: naar jezelf toe, en naar je kind toe.
Mijn vraag aan jou: laat jij je kind meebeslissen of meedenken over oplossingen? Misschien heb je leuke voorbeelden? Daarmee doe je mij en anderen een plezier. Het is altijd leuk om te horen vanuit de praktijk.
NB: De term time-in heb ik uit het boek ‘Respectvolle Ouders Respectvolle Kinderen’ (Sura Hart en Victoria Kindle Hodson). Dit is een boek over hoe je vanuit respect conflicten in het gezin kunt omkeren naar samenwerking . Het is gebaseerd op de Geweldloze Communicatie van Marshall B. Rosenberg. Lees meer over de Geweldloze Communicatie in dit blog (op mijn site van WILcoaching).
Geef een reactie