Verantwoordelijk of té verantwoordelijk?
Ben jij een verantwoordelijk persoon? Neem jij snel de verantwoording op je? Voel je jezelf snel schuldig?
Kijk: verantwoordelijkheid is ontzettend belangrijk. Té veel mensen voelen zich niet verantwoordelijk. ‘Dat is toch zeker niet mijn schuld? Daar kan ík toch niets aan doen? Dat komt omdat jij…..! Ja, dan moet jij ook niet zo…..’ Uitspraken om de verantwoordelijkheid te ontlopen, de schuld bij de ander te leggen. Jíj kan er tenslotte niets aan doen, het ligt aan de ander.
Ik hoop niet, dat jij zo in elkaar zit. Met zo’n houding komt er nooit een verandering. Je zult nooit leren van je fouten, want… die maak je niet. Je schuift alles af op de ander, want jij kunt er niets aan doen (en dan helaas dus ook niet in het positieve).
Té verantwoordelijk
Maar het tegenovergesteld is ook niet goed. Als je iemand bent die altijd denkt dat het aan hem/haar ligt, dan klopt er ook iets niet. ‘Het zal wel aan mij liggen. Ik had het ook anders moeten doen.’ Vraag je af: ben ik hier werkelijk verantwoordelijk voor? Is het míjn taak om hierin iets te veranderen? Moet ík degene zijn die het voortouw neemt?
Je kunt namelijk ook té verantwoordelijk zijn. Weet je wat er dan gebeurt met de ander? Die trekt zich terug. Als jij alles al doet, waarom zou die ander dan nog iets doen? Jíj doet het toch al? Zo krijg je allerlei taken op je bordje die niet van jou zijn. En kom er dan maar weer eens af 😉 
Bovendien
Naast dat je het voor jezelf erg moeilijk maakt, en je teveel op je bordje krijgt, is het ook voor die ander helemaal niet leuk als jij alles overneemt. Die ander krijgt zo ook niet de kans zich gewaardeerd te voelen. Hij hoeft niets te doen, want jij doet het al. De ander krijgt niet eens de kans om iets (goed) te doen, want jij bent hem al voor.
Als het goed is weet jij als geen ander hoe goed het voelt dat je weer iets voor elkaar gekregen hebt. Hoe je de boel weer geregeld hebt. Dat geeft namelijk een goed gevoel. Door het gras voor de voeten van de ander weg te maaien ontneem je hem dus ook dat goede gevoel dat je kunt krijgen. Snap je?
Ook naar je kind toe
Dit principe geldt natuurlijk ook naar je kind toe. Als je alles zelf doet ontneem je je kind de kans om ook iets goed (of fout 😉 ) te doen. Je kind kan zo geen succeservaring opdoen, en – in het geval van fouten maken – het kan niet leren van zijn of haar fouten.
Maai dus ook niet het gras voor de voeten van je kind weg. Neem het risico dat het fout gaat, en neem ook de tijd om je kind te laten doen wat jij misschien tien keer sneller kan.
Geef je kind (of je puber) de verantwoordelijkheid die hij of zij kan dragen, hetzij in kleine dingen, hetzij in grote dingen. Kijk naar wat je kind aankan, en vertrouw hem/haar. Ook jouw kind moet uiteindelijk volwassen worden, ook in zijn verantwoordelijkheden. Dat gaat niet in één keer, maar dat moet groeien.
Daarom
Geef een ander (en ook je kind) daarom ook de kans om zijn eigen verantwoordelijkheid te nemen. Dat geeft jou meer rust, en geeft de ander een goed gevoel over de dingen die hij goed gedaan heeft. Ieder moet zijn eigen verantwoording dragen. Vraag je daarom telkens af: is dit míjn verantwoording? Of moet ik het bij de ander laten. (Meer over verantwoordelijkheid, een ander helpen en de balans vinden hierin lees je in dit blog. Daar staat ook een verwijzing naar een boek dat ik wil uitgeven over Balans. Je kunt nog steeds laten weten als je hierin geïnteresseerd bent.)
Ben jij iemand die snel de verantwoording overneemt, of kun jij je goed losmaken van dingen die niet jouw verantwoordelijkheid zijn? Laat het me weten in een reactie hieronder.
En ben je geïnteresseerd in het Balansboek, laat het ook weten alsjeblieft. Het is dus een boek vol tegenstellingen waar je over na kunt denken om de balans te vinden. (Ook het kernkwadrant wordt hierin besproken; ook iets waarbij balans heel belangrijk is.)