Het verhaal achter de persoon

Ik vind het belangrijk, dat je weet wie ik ben. Wat geeft mij ‘recht van spreken’. Ik wil je iets meer vertellen over mijzelf, en wat mij drijft.

Wie ben ik

Ik ben Inge van der Woude, getrouwd, moeder van drie kinderen, en oma van negen kleinkinderen 🙂

Na mijn periode van huisvrouw en moeder zijn ben ik ruim 13 jaar werkzaam geweest als secretaresse. Naast de werkzaamheden als huisvrouw en secretaresse heb ik diverse cursussen en opleidingen gedaan in de pastorale hulpverlening en coaching, omdat het mij echt raakt, als mensen problemen ervaren; als ze niet durven te zijn wie ze zijn, het leven (soms) moeilijk vinden, of onrecht ervaren. Door deze opleidingen kan ik meer betekenen voor een ander. Ik wil naast mensen staan, en ze ondersteunen op zoek naar hun kwaliteiten, waarden en grenzen.

Ik kreeg de tijd en de mogelijkheid om een verdere opleiding te doen, en ik besloot om me helemaal te gaan richten op de coaching. Om meer voor kinderen te kunnen betekenen heb ik de opleiding voor kindercoach gedaan. Nu kan ik – naast het ondersteunen van volwassenen (zie hiervoor mijn andere website) – ook een bijdrage leveren aan het welzijn van kinderen (in de basisschoolleeftijd), en als gevolg daarvan natuurlijk ook aan het welzijn van hun ouders.

Opleidingen/cursussen/workshops die ik heb gedaan betreffende het coachen van kinderen (zodat je een beeld krijgt van wat ik ‘geleerd’ heb en waar mijn interesse naar uit gaat):

• Kindercoach (BGL; diploma)
• Meldcode (Ministerie van VWS via BGL; bewijs van deelname)
• Opvoedcoach  (Civas; diploma)
• Deugdenprogramma (Virtues project international; certificaat)
• Kinder- en tienerpastoraat (St. Chris; certificaat)
• Kindertekeningen lezen en begrijpen (Kinderen beter begrijpen; certificaat)
• Filosoferen met kinderen (Alles is rond; certificaat)
• Filosoferen met kunst en kinderen (Alles is rond; certificaat)
• Vriendenprogramma (kinderpraktijk Mimosa; certificaat)
• en ik ben nog bezig met de opleiding SPH – jeugdzorgwerker, waarvan ik mijn Propedeuse heb gehaald

Mijn drive

Ik heb het altijd als een grote verantwoording gevoeld om mijn kinderen op te voeden tot zelfstandige, ‘stevige’ mensen, die vrij zijn om hun eigen keuzes te maken, en dit ook in wijsheid kunnen doen. Het voelde als mijn levensopdracht, al van jongs af aan, diep van binnen. Bovendien heb ik altijd de hoop gehad – heel jong al – om ‘later, als ik oud was’, een wijze vrouw te zijn, die anderen met haar wijsheid bij kon staan. Nu ben ik nog niet zo oud als ik destijds voor ogen had, maar ik ben al wel veel wijzer geworden door de jaren heen  😉 ).

Opvoeden tot zelfstandigheid

Mijn eigen kinderen zijn intussen volwassen en hebben zelf kinderen. Daardoor zie ik opnieuw hoe belangrijk het is kinderen vanuit liefde en in wijsheid op te voeden. Maar ik zie ook, hoe moeilijk opvoeden kan zijn.

Ik heb de tijd en de mogelijkheid gekregen om een opleiding voor kindercoach te volgen, zodat ik ook andere kinderen kan helpen om ‘lekker in hun vel te zitten’. Ik kan maar een klein stukje meewandelen op hun pad, maar ik hoop, dat ik tijdens die kleine wandeling iets kan toevoegen in hun leven; iets waar ze hun hele verdere leven nog veel aan zullen hebben. Ik wil graag bijdragen aan hun ontwikkeling tot evenwichtige, vrije mensen die op een goede  manier hun eigen weloverwogen keuzes kunnen maken, en hun grenzen kennen en kunnen stellen, en in een evenwichtige relatie staan met hun omgeving en trouw zijn aan zichzelf – net zoals ik dat voor mijn eigen kinderen zo belangrijk vond.

Ik heb een ‘zwak’ voor kinderen. Kinderen zijn eerlijk, ‘eenvoudig’ (geen poespas er om heen), oprecht, spontaan, ze zeggen wat er in hen omgaat, denken nog niet na over hoe het hoort en wat ze wel en niet mogen zeggen. Dit geldt in de eerste plaats voor jonge kinderen, die nog niet ‘bedorven’ zijn door de wereld om hen heen. Langzamerhand leren ze ‘hoe het hoort’, wat ze wel en niet ‘behoren’ te zeggen enz. En op zich is dat goed. Maar met dat ‘wijzer’ worden gaat er ook een hoop verloren. De onbevangenheid, de openheid en de oprechtheid verdwijnt. Dat vind ik best jammer. Ik wil dan ook graag pleiten voor het ‘jezelf blijven‘. En natuurlijk moet een kind leren dat hij een ander niet mag slaan bij voorbeeld. Maar waarom moet het altijd voldoen aan de eisen die gesteld worden door de buitenwereld. Ik vind, dat je een kind zoveel mogelijk ruimte moet geven om te zijn wie hij/zij is. Om te leren zijn eigen grenzen te bepalen en te bewaken, en ook, om vanuit een verantwoordelijkheid die daarbij hoort, de grenzen van een ander te respecteren. En dat zal steeds meer groeien, naarmate het ouder wordt.

Ik vergelijk opvoeden wel met ‘natuurlijk tuinieren’. Lees mijn blog hierover om te weten wat ik bedoel. Ik vind het een mooi beeld hoe opvoeden naar mijn idee ‘bedoeld’ is.

Bemoedigen

Ik ben me er ook van bewust, dat je een kind niet los kunt zien van de ouders. Ik zie soms de worsteling van ouders, en ik weet uit eigen ervaring hoe zwaar het kan zijn. Ik vind het een enorme eer, als ik daarin op de een of andere manier ondersteunend kan en mag zijn; het maakt mij erg dankbaar.

Ik weet, dat ik geliefd ben door God, en ik wil graag, dat anderen zich ook zo geliefd voelen. Ik wil ontzettend graag ouders en kinderen bemoedigen; bemoedigen om te zijn wie ze zijn.

Je bent een geliefd ‘kind’, zowel jij als je kind.