Spijt

Leestijd: 3 minuten

 

 

We kennen het allemaal: Het gevoel van ‘Had ik maar …..’ (of: Had ik maar niet …).

Domme dingen doen, slechte dingen zeggen; er zijn allerlei vormen van ‘verkeerd gedrag’. Soms misschien onbewust of onbedoeld, maar niet minder fout natuurlijk. Je kunt je laten meeslepen door je emoties; je floept er misschien dingen uit die je niet had moeten zeggen. Er kunnen allerlei aanleidingen zijn voor verkeerd gedrag. Iedereen krijgt er mee te maken, je moet het alleen willen zien.

Je kunt er op twee manieren mee om gaan

 

• Je kunt het wegredeneren. Je kunt het zelfs zo snel wegredeneren, dat het eigenlijk niet eens in je bewustzijn komt. Je zegt bijvoorbeeld bij jezelf: Iedereen doet dat wel eens, ik ben heus niet de enige, het is vrij normaal, zo erg is het niet, er zijn ergere dingen, ik deed het niet expres, ik had er een goede reden voor, het was logisch dat ik zo reageerde, enz. Als je het wegpraat, kun je er dus helemaal niets meer mee. Je laat het niet toe in je hoofd, en dat kan dus zó snel gaan, dat je je het niet eens echt bewust wordt.
• Of je kunt het herkennen, erkennen en ‘belijden‘. Inzien, dat het niet juist is wat je gedaan/gezegd (en zelfs gedacht!) hebt. Je verantwoordelijkheid nemen en spijt betuigen. Excuses aanbieden/vergeving vragen. Vergeving vragen klinkt misschien een beetje zwaar, maar het is eigenlijk wel de kern van waar het om gaat. Als jij verkeerde dingen doet/zegt, heeft de ander recht om boos te worden. Je mag dus hopen, dat die ander jou dus vergeeft, en niet boos wordt (of blijft).

Wat zijn de resultaten/gevolgen van de verschillende opties?

• Als je het wegredeneert heb je grote kans, dat het later weer ‘oppopt’. Je raakt het dus niet kwijt, het blijft in je zitten. Je kunt er tijden later nog last van hebben. Bovendien leer je er dus niets van als je er niets mee doet. Het kan zo weer gebeuren. En tot slot: de ander blijft met een pijn zitten; die is gewond, en er is geen ‘verzachtend medicijn’ gegeven.
• Als je je spijt betuigt, dan raak je het nare gevoel kwijt. Het doet eerst wel pijn natuurlijk – het is niet gemakkelijk je schuld toe te geven – maar daarna zal het opluchting geven. Het werkt dus positief voor jezelf. Bovendien kun je er van leren als je er naar durft te kijken. Je kunt je voornemen, er in het vervolg anders mee om te gaan. En verder werkt het ook nog eens  positief voor de ander. Het is ‘helend‘ voor de ander. De ander krijgt erkenning voor zijn pijn, en zal milder kunnen worden naar jou toe.

Als je een ouder bent

Als je een ouder bent, heb je het ongetwijfeld wel eens meegemaakt. Je zegt iets tegen je kind, waarvan je later (of misschien al op hetzelfde moment) denkt: “dat had ik zo niet moeten zeggen”.

Je kunt het niet terug nemen, maar je kunt wel sorry zeggen. Misschien neemt het de pijn bij het kind niet direct weg, maar het kan wel een positieve wending krijgen. Je kind kan zien, dat jij ook een ‘gewoon’ mens bent, met zijn fouten en tekortkomingen. Dat is goed. Je kind krijgt zo een reëel beeld van ‘hoe het leven in elkaar zit’. Niemand is perfect. Als jij sorry tegen je kind kunt zeggen, zal je kind respect voor je krijgen (wat je overigens niet direct hoeft te merken. Het zal echter wel doorwerken). 

Ook bij ‘grotere zaken’

Dit principe gaat natuurlijk ook op bij ‘grotere zaken’. en ook al zal het resultaat misschien niet altijd positief lijken, het is het beste wat je kunt doen: berouw tonen en ‘sorry’ zeggen. En natuurlijk moet je je best blijven doen, niet weer dezelfde fout te maken, ook al is dat niet altijd te voorkomen. Het gaat er uiteindelijk om, hoe je met elkaar om gaat; het gaat er niet om, perfect te worden. Liefde kan heel veel – zo niet alles – helen.  Daarom: leer jezelf aan – als je dat nog niet doet – om sorry te zeggen tegen je kind, en tegen de ander, wanneer dat nodig is. Dat komt je band ten goede.

PS: ik heb daar ooit al eerder een blog aan gewijd; toen over een persoonlijke ervaring van ons als ouders. Wellicht nog interessant om ook dat te lezen. Je vindt het hier.

Vraag: zeg jij wel eens sorry tegen je kind? En vind je dat lastig? Je kunt ons hieronder deelgenoot maken van jouw ervaringen.